11 november dag 4

Let op: zet het geluid zacht voor je deze video opent! Want er komt een bak herrie uit.. Ik hoop tenminste dat het lukt om hem te openen.
Dit is het normale straatbeeld- en geluid. Oogverblindend en oorverdovend. Ik hoop dat je een indruk krijgt van de gekte hier en waarom de economie niet echt verbeterd. Zolang de infrastructuur zo is komt er niks van terecht. Mensen doen er gemiddeld 2 á 3 uur over om naar hun werk te komen. Je zou zeggen: bij ons is er ook vaak file, maar hier gaat het maar om 10 of 20 km. Er gebeuren ook heel veel ernstige en dodelijke ongelukken, want er wordt ongelooflijk hard gereden zonder dat er enige regel bestaat. Wie het hardst toetert en niet bang is voor een deuk wint het van de rest.

Zo startte ook mijn dag, een wandeling waarbij we met gevaar voor eigen leven hiertussen moesten oversteken. 
Overal mensen die op straat ontbijten en hun waar uitstallen. Maar vooral valt de enorme troep op. Natuurlijk zijn de wegen vaak niet bestraat en bestaan vooral uit zand en modder, maar toch... iedereen gooit alles maar op de grond.

Terug op het centrum komen om 8 uur de eerste patiënten binnendruppelen, ondertussen begon ik met mijn SWOT-analyse op te stellen om met dr. Arun te bespreken om zijn businessplan te kunnen opstellen. Voor de liefhebbers: SWOT is een afkorting voor een methode om een sterkte-zwakte-analyse te maken.

Tegen 10 uur kwam Arun met zijn vrouw en twee kinderen, plus schoonvader. Zijn vrouw en schoonvader zitten in zijn bestuur. In Bangladesh blijkt het heel normaal te zijn dat je hele familie erin zit of op zijn minst lid is. Je kunt daar natuurlijk je vraagtekens bij zetten, maar het is blijkbaar 's lands wijs en eer en je moet altijd voorzichtig zijn om dit te veroordelen.

Natuurlijk weer de gebruikelijk staatsieportretten, dat hoort er nu eenmaal bij. En dan niet één, maar iedereen heeft een telefoon en wil ook daarop de foto's hebben.  

 

Uitwisselen van kadootjes is ook zo'n onvermijdelijke actie. Ik koop altijd kleine  attenties, speelgoed en kantoor-hebbedingetjes bij de Hema, en bij Xenos hebben ze een schort en theedoeken met delsftsblauwe afbeeldingen. Dat blijkt een topper te zijn.
Je ziet dat de kinderen direct begonnen met kleuren, ik had ook een bellenblaas meegenomen en zo waren ze wel een tijdje zoet.

Ik kreeg een prachtige mini-riksja van de familie, dit keer echt een kado waar ik blij mee ben. Want meestal zijn het spullen waar je niks mee kunt. 
Rond 15.00 uur begonnen we pas met de lunch, alweer rijst natuurlijk, mar dit keer met viscurry en een groentestoof, heerlijk. Als ik dan uitleg dat dit mijn diner is, snappen ze er niks van. Dan moet je toch honger hebben? Ik wil dan ook niets bestellen voor het avondeten, want vanavond maak ik zelf soep en eet heerlijk een cracker met kaas en pindakaas en ontbijtkoek toe. En fruit, want dat krijg ik wel iedere dag voor tussendoor. Niks te klagen dus, ik heb het prima naar mijn zin!