14 november dag 7

We schieten aardig op met onze plannen: vandaag was, zoals zij het noemen, marketing het onderwerp. (in onze termen reclame maken of PR)

Dat houdt voor hen in: zo nu en dan wat flyers ronddelen. Maar die bestaan vooral uit enorme lappen tekst, een hele A4 vol.

Mijn voorstel om een andere vorm te kiezen voor flyers, bv een A6 en dan met foto's of andere afbeeldingen te werken, kreeg gelukkig bijval. Daar gaan we aan werken vandaag. Iets anders is dat ik merkte dat mijn aanwezigheid als een magneet werkt op nieuwe bezoekers, en daarom stelde ik voor om zelf mee te gaan en nieuwe potentiële klanten op te zoeken.

Banken, scholen, maar ook gewoon winkels zijn erg belangrijk vanwege hun contacten met de lokale bevolking. Als zij weten van het bestaan van deze laagdrempelige organisatie kunnen ze mensen daar naartoe verwijzen. We zijn gestart bij een aantal banken, die zeer geïnteresseerd waren in het werk van de PUM, waardoor ik hen ook kon doorgeven dat ze altijd onze local rep. kunnen bellen als een ondernemer van de PUM gebruik zou willen maken voor advies en ondersteuning, van welke branche dan ook. Uiteraard reclame voor het goede werk van de Mawna Diabetic Centre gemaakt, maar velen bleken het toch wel te kennen. En ook bijzonder: hoeveel mensen óf zelf diabeet zijn, ofwel familie hebben met diabetes.

Ik merk wel dat het team waar ik mee op pad ging, het moeilijk vindt om mensen aan te spreken. Dus geef ik het goede voorbeeld en loop ik gewoon naar binnen, geef de brief, zet mijn vriendelijkste gezicht op en laat hen dan vertellen hoezo de Mawna kliniek belangrijk is en hoort zeg het voort. Na enige tijd begonnen ze het leuk te vinden en waren we zó door onze voorraad heen.

Na de lunch (Halima's Bengalees Food,mmm ) gingen we z'n vijven naar een dorpje waar het hoofd van de school ons had uitgenodigd. 

Gezellig met de riksja, na 15 minuten waren we er. Verbluffend hoe snel de rust dan weerkeert als je maar uit het straatgewoel bent.

onze riksja

Je mag trouwens blij zijn dat je niet met de bus hoeft, er is er geen enkele zonder butsen, scheuren en gaten.

Weer heel aandoenlijk te merken hoe iedereen blij is met de aandacht die aan hen wordt besteed, ik voel me soms echt bezwaard hoeveel ze uit de kast halen om je welkom te heten: koffie, thee, fruit, koekjes, overal wordt je uitgenodigd te gaan zitten. En iedereen komt zich voorstellen. Het dorpje telt ongeveer 500 inwoners, en ook daaronder een aantal diabetici. Natuurlijk, voor zover ze dat nog niet deden, nodigden we hen uit om naar het centrum te komen. 

trots laat de vader van de schoolmeester zijn huis zien

schooltje met 4 klasjes zonder licht

Verder blijkt 28 november Word Diabetic Day te zijn. Ik heb voorgesteld dit als promotie van het centrum te gebruiken door een actie op touw zetten: iedereen mag komen, men kan zich gratis laten testen, we zetten suikervrije kauwgum en suikervrije snoepjes op de desk, we leggen voorlichtingsboekjes neer en draaien voorlichtingsfilmpjes van het Nationale Diabetesfonds BADAS, we hangen slingers op en laten onder aan de trap, buiten, muziek horen: Happy Diabetic Day.

Ik heb een briefje opgesteld en alle vertegenwoordigers die langskwamen gevraagd om een bijdrage, in welke vorm dan ook, te leveren. En dan wil niemand achterblijven als ze de concurrent op het briefje zien staan.

Nou nog een uitnodiging maken en flyeren: kat-in-het-bakkie. Zo simpel kan het eigenlijk zijn.

Swety aan het werk

Als promotie werd ik ook gebruikt als testmodel: bloedsuiker geprikt, gewicht en bloeddruk gemeten. Gelukkig was alles keurig netjes, zodat ik daarna als beloning een mooie henna-handversiering kreeg van Swety.

Bijna klaar,nou nog opdrogen

en dit is het resultaat