12 november dag 5

Een heerlijk begin van de ochtend: met de riksja en mijn twee mannen Rupan (manager) en Topon Roy (apotheek-ass.) naar het platteland. Eerst een hobbelrit een eind verder Mawna Road af, tot we gelukkig afsloegen en langs rijstvelden reden, bananenbomen, kwinkelerende vogels, koeien die losliepen, kortom, een verademing bij de stad vergeleken. Maar dat is bij ons natuurlijk ook zo! Helaas heb ik weinig foto's en film kunnen maken, want je wordt totaal door elkaar geschud en moet je goed vasthouden.

 

 

Pas na anderhalf uur thuisgekomen, maar eigenlijk geen probleem, want er waren maar 2 patiënten. Wat een verschil met vrijdag en zaterdag! Totaal tot nu toe slechts 6 patiënten. Dat is een van de problemen, de piektijden, eens kijken wat daaraan verbeterd kan worden.
Vandaag de hele dag verder gewerkt aan een voorstel ter verbetering van de werkzaamheden wat betreft efficiency, hygiëne en discipline. Mijn westerse bril natuurlijk afgezet, want het gaat er hier echt heel anders aan toe, net zoals ik eerder zag hier in Bangladesh, in Niger en Sumatra en vele andere ontwikkelingsgebieden. Dus voorzichtig met oordelen zeg ik steeds tegen mezelf. Maar er blijft genoeg over om met een wat zachte hand te veranderen.

 

Vandaag geprobeerd om mijn vrienden hier de Nederlandse eetgewoonten toe te lichten, want ze blijven zich grote zorgen maken. Fijn dat er Google is waar je het ontbijt, de lunch en avondmaaltijd op kunt laten zien. Bloemkool is hier trouwens volop te krijg, en hoe heet het? Inderdaad, bloemkool!
Een boterham met pindakaas leek hun niks, tot ik ze wat uit mijn bakje liet proeven. ik moest het snel weghalen want ze vonden het heerlijk.
Over eten gesproken, omdat het zondag is trakteer ik mezelf vanavond op French fried. Ben benieuwd hoe dat eruit ziet, je hoort het morgen.

Vanmiddag nog een wandeling gemaakt, we kwamen toevallig bij een "middelbare" school en werden daar hartelijk ontvangen. De kinderen gaan prachtig tegelijk staan  en zeggen

in koor: goodbye madam.
Natuurlijk stel ik me dan voor (in 5 klassen hetzelfde) en zeg ik dat ik uit Nederland kom en vraag of ze weten waar dat ligt. Nou nee dus. Zelfs het hoofd van de school wees Denemarken aan. Geeft niks, weer een leermoment voor hen erbij.
Ook hier weer lieve mensen, kopje thee, koekje, iedereen heeft tijd. Daar moet ik nog aan wennen, ik ben zo'n bezige bij, dat het me moeite kost om niks te doen. Dat is een leermoment voor mij van hier, zeker weten. Relax!
Niet teveel natuurlijk, want dat is hier wel een groot probleem, mensen zitten uren niks te doen. Wij zouden wat te lezen pakken of een puzzeltje doen, maar zij doen niks. Ja, de jongeren op hun smartphone, maar boven de 40 echt niks nada. En maar zitten. Voor een dubbeltje nemen ze ook liever een riksja dan dat ze gaan lopen. Als ze het kunnen betalen natuurlijk. Want veel mensen hier zijn niet rijker dan een riksjarijder. Je weet vast wel de problemen in de kledingindustrie en het wemelt hier van de textielwerkers die nog minder verdienen. Schrijnend.